Facts About ปรปักษ์จำนน Revealed
Facts About ปรปักษ์จำนน Revealed
Blog Article
เสี่ยวเฉียวจะชนะใจเว่ยเซ่าได้มั้ย ชนะยกแรกยังต้องไปต่อสู้กับคนในจวนตระกูลเว่ย แม่ของพระเอกและพวกพ้องที่เกลียดชังเธอ และความคิดของเว่ยเซ่าที่ยังแค้นฝังลึกตระกูลเฉียว เสี่ยวเฉียวจะป้องกันตระกูลเฉียว และปกป้องชาวเมืองไม่ให้เผชิญภัยสงครามอีกหรือไม่ หนังเดินเรื่องเร็ว ไม่เสียอรรถรสจากตัวหนังสือสู่จอหนัง
เสี่ยวเฉียวเพียงมุ่งหวังที่จะเปลี่ยนแปลงการล่มสลายของสกุลเฉียว
หลังแต่งงาน เสี่ยวเฉียว ใช้ชีวิตในสกุลเว่ยไม่ได้ราบรื่นดีนัก เพราะความโกรธแค้นของพระเอกที่มีต่อปู่ของนางเอกที่ไม่รักษาคำพูด ไม่ได้ส่งกองทัพไปช่วยพ่อและพี่ชายของพระเอก จนทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตท่ามกลางวงล้อมของศัตรู ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พระเอกของเราปฏิบัติกับนางเอกไม่ค่อยดี รวมถึงแม่ของพระเอกก็ไม่ค่อยชอบหน้านางเอกเท่าไหร่ คอยหาเรื่องกลั่นแกล้งสารพัด ทั้งบัญชาให้พระเอกของเรารับอนุเข้าบ้าน แต่โชคดีที่นางเอกมีท่านย่า ให้ความเมตตา รวมถึงนางเอกไม่อยากให้เกิดเหตุนองเลือดระหว่างตระกูล จึงใช้สติปัญญาใช้ชีวิตเอาตัวรอดอยู่ในสกุลเว่ยได้
ชอบที่จะเห็นอาการของพระเอกที่เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย ทีละสเต็ป
ท่านโหวผู้โหด เย็นชา พักดาบมาจับหมึก จับปากกาสอนภรรยาแป๊บ ...
กับชีวิตอีกด้าน ที่เว่ยเซ่าได้เจอนางเอก ร่วมกันฟันฝ่าอุปสรรค มีท่านย่าที่คอยให้ข้อคิด พลังที่แท้จริงมาจากความรักของคนรอบตัว ไม่ใช่มาจากความแค้น
เวรกรรม เอ่า ดันเปนคำเรียกซะงั้น ต้องรีโปรแกรมสมองเลยทีเดียว
เรื่องรักๆ ของ หลินอีเฉินกับเฟิ๋งซ่าวเฟิง
: "A retreat over the battlefield orchestrated by Xiaoqiao's grandfather fourteen years in the past resulted from the deaths of this page Wei spouse and children elders, igniting a bitter clan feud.
ที่ว่าทำใจเก่งหมายถึงในเรื่องนอกจากแม่สามีประสาทแดกยังมีสามีซึ่งก็คือพระเอกที่ถือตัวเองเป็นใหญ่ เข้าใจว่าเป็นธรรมเนียมโบราณ แต่หลายอย่างของพฤติกรรมพระเอกถ้าเป็นเราคงอยากกระโดดถีบขาคู่แล้วเอามีดเสียบท้องให้จบ ๆ (เช่นการดื่มน้ำยังต้องให้เมียไปเอาให้ กินข้าวก็กินก่อนให้เมียปรนนิบัต�� )
แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น
นำแสดงโดย : ซ่งจู่เอ่อร์ และ หลิวอวี่หนิง
พอได้อ่านก็รู้สึกพอใจมากๆ แน่นอนว่ามันไม่ได้เลิศเลอจนหยุดอ่านไม่ได้ แต่ก็รู้สึกสนุกดี นางเอกเองก็ไม่ได้ซู
พออ่านตอนพิเศษของเล่มหนึ่งยิ่งรู้สึกได้ชัดเจน